Niepewność, pomieszanie ról, brak granic, nieustanne zmiany zarówno te globalne, lokalne, rodzinne jak i te natury biologicznej, to zwykła codzienność współczesnego nastolatka. „Ta dzisiejsza młodzież”, to osoby partycypujące w nieustannie zmieniającej się rzeczywistości. Pomimo faktu, że nauka wie coraz więcej o młodym człowieku, o tym jak on  myśli, jak działa, jakie procesy w nim zachodzą na poziomie biologicznym i psychicznym, to i tak dorośli nie rozumieją młodzieży, nie wiedzą o czym i jak z nimi rozmawiać. Sami zagubieni w gąszczu informacji o narastającej fali depresji wśród młodzieży, przerośniętych ambicjach, uzależnieniach od Internetu, patointeligencji, czy popełnianych przez młode osoby próbach samobójstwa i autodestrukcji, gubią się i są niepewni w relacji z młodymi. Proponowane wystąpienie ma na celu przybliżenie, z naukowego punktu widzenia, w oparciu o najnowszą wiedzę z dziedziny psychologii, czy neurobiologii, sylwetki współczesnego nastolatka – człowieka, który potrzebuje mądrych dorosłych, chce z nimi rozmawiać, dzielić się sobą, pragnie wyznaczania granic, rozmowy z dorosłym, który go zna, który się go nie boi. W Polsce co trzeci nastolatek pochodzi z rodziny rozbitej, gdzie nikt nie ma dla niego czasu, gdzie rodzice traktują go albo jako kartę przetargową we własnym sporze albo jako „zło konieczne”, którym trzeba się zająć, pomimo posiadania już nowej rodziny. W takich okolicznościach młodzi ludzie mówią: „Chce porozmawiać z nauczycielem, chce by mnie wysychał, potrzebuje Ciebie nauczycielu”, a podobno wystarczy jeden człowiek w naszym życiu, który w pełni nas doceni, by móc osiągnąć sukces, to możesz być TY nauczycielu. Wyniki badań przedstawione podczas wystąpienia jasno wskażą rozwiązania w pracy nauczyciela; dotyczące tego jak rozmawiać z tą dzisiejszą młodzieżą.